Ekşi Duyuru

merhaba diger ben. ben de senin gibiyim, ustune benim bir de alerjim var fakat donem donem engelleyemiyorum ve yiyorum. yemekle zerre aram yok bu arada, yesem de olur yemesem de hatta tatliyi yemekten once yerim, oyle bir sevgi duyuyorum. bunun bir cozumu yok, ben yedigim donemden bi sure sonra cikiyorum canim bile cekmiyor pastaneye gidip yemeden kalkiyorum. tamamen beyinde ve irade icin hicbir yerden cozum gelemez. sartlaman lazim kendini bu zehirli diye.

bir anda değil de yavaş yavaş bırakmaya çalış

çok eskiden çaya 3 şeker atardım. bir müddet sonra 2, sonra 1, sonra yarım. çok uzun süredir şekersiz içiyorum.

abur cubur çok yiyorsan bir anda bırakma. yavaş yavaş bırak.

bir de evde yiyeceğinden fazla bulundurma. o şey evde duruyorsa muhakkak yenir çünkü.

3 4 gün yoksunluk hissediyorsun sonra geçiyor. Sabır lazım.

caletti +1
ilk 4-5 gun bayilacagim sandim, artık şekerli bir şey yiyince içim bayılıyor, canım istemiyor.
ilk bir hafta zor gerisi kolay

Şuursuz gibi şekerli gıda, çikolata, bisküvi, tatlı tüketen biriydim. 6 şubat'ta sıfır şeker hareketine katıldım. Sadece bir kez, başladıktan birkaç gün sonra açık büfe yemeğe gittiğim için tatlı yedim, onun dışında bugüne kadar rafine şekersiz geldim.

Özellikle yemeklerden sonra, sigara tiryakisi gibi yoksunluk çekmeye başladım son bir iki gündür. Çözüm olarak kuru kayısı aldım, canım tatlı çektikçe bir iki tane yiyorum.

Yer fıstığı yemek de şekersiz bir çözüm.

21 gün kendimi ve nefsimi terbiye ettikten sonra, çerçöp önüme gelen tatlıyı bisküviyi yemek yerine, kaliteli ve temiz tatlılardan (baklava gibi, dondurma gibi) ikram edildikçe abartmadan yemeyi planlıyorum.

Bu 12 günde geri çevirdiğim, ikram edilen, yemekten sonra önerilen tatlıları saysam aklınız hayaliniz durur. Eski ben olsam hepsinden fazla fazla yemiştim. Hepsini zor da olsa reddettim. Kararlıyım.

Bir şeylere bağımlı olmak fikri beni çok rahatsız ediyor. Bu sebeple sigara, alkol bağımlılığım da yok. Tatlı bağımlılığımdan da kurtulacağım.

aynı şeyleri yaşadım. şeker yüzünden kendime belki geri dönüşü olmayan zararlar verdim. aşırı şeker tüketimine bağlı olarak gerçekleşen aşırı kilo artışı yüzünden eklemlerimi, belimi vs. darmadağın ettim.

ne yazık ki işe yarar bir tavsiye veremeyeceğim ama belki güç verir: ben son iki ayda yaklaşık 10 kilo verdim ve inan neredeyse hiçbir şeyi değiştirmedim hayatımda. sadece meşrubat tüketmedim, kalori alımımı sınırlamaya çalıştım. daha önceki denemelerimde çok sıkıldığım için bu sefer kendimi sıkmadım. yediğim her şeyin kalorisini saymaya çalışmak yerine, akşam yemeğinde iki tabak yediysem, o gün gofret yememeye karar verdim mesela.

benim için en büyük motivasyon sigarayı bırakmak olmuştu. "sigarayı bıraktım, şekeri de bırakırım" dedim. tamamen bırakmış değilim ama memnunum. ekstrem önlemler işe yaramıyor. bir yerde kafayı yiyip bırakıyorsun.

ilk bir hafta gerçekten ölümdü. bak yetişkin adamım, kek-çikolata istiyorum diye kafamı duvara vuruyordum. kendimi eve kilitleyecektim neredeyse. o "detoks" haftasında gerçekten hiçbir şey yapamadım, tüm gücümle kendimi disipline etmeye çalıştım.

sonra istek azaldı. kolasız yaşayabildiğime hala inanamıyorum. akşam eve dönerken çikolata alma zorunluluğu hissetmemek, "rahatlamak" için yemek zorunda olmamak... bunlar büyük nimetler. artık şekere abanma fikri rahatsız ediyor, o yüzden geri "düşme" korkum bile kalmadı açıkçası. istemiyorum çünkü, mücadele etmek zorunda değilim.

umarım en azından motivasyon sağlayabilir. çünkü bu işten kurtulmanın belirli bir yolu yok. ben belki 5 sene okudum, araştırdım, denedim... hiçbir şey 3-4 günün ötesine götürmedi beni. en sonunda kafayı tamamen yaktım, kendimi gerçekten aşırı zorladım ama "zehri" attım. 10-15 gün sonrasında kafam da yerine gelmeye başlayınca aşırı şeker tüketerek kendime verdiğim zararı daha net gördüm.

dediğim gibi tamamen bırakmış değilim, öyle bir şey düşünmüyorum da açıkçası. benim isteğim sağlıklı olmaktı, bu yolda adım attım. bağımlılığı kırdım. beslememek için de ölçülü olmaya gayret ediyorum. zaten canım çekmiyor bile artık, sadece teklif edilirse ya da ortamda varsa yiyorum.

sana da bunu hedeflemeni tavsiye ederim. ben kendimce detoks yapıp belirli bir süre için HİÇ tüketmemiştim ama gerek yok. azaltmaya çalış.

sigarayı bıraktım, şekeri azalttım. dünyadaki en iradesiz insan olabilirim. vallahi yaparsın. evet çok zorluyor, çok üzüyor ama en fazla bir hafta sürüyor bu. kendini bir şeye ver. ben o süreçte mesela sapık gibi nba maçı izliyordum kardeşimle. tatilde ve stressiz olmamı fırsat bilip, tüm gücümü bağımlılıkla mücadele etmek için ayırmıştım. bazısında ters teper bu tarz bir yaklaşım. bende çalıştı. kendin bulacaksın. yaparsın.

Azaltma ile olmuyo kesmek lazım bağımlıyım

abur cubur yerine, instagramda unsuz şekersiz kek vs. gibi şeyler oluyor onlara geçiş yap. ben çikolatalı kek yapmıştım mesela çok sevmedim tabi ki ama ülker kek yiyeceğime daha iyi bir alternatif oldu.

Artık internette rafine şekersiz tatlı tarifleri veren birçok site/instagram sayfası var.

örn: badeninsekeri.blogspot.com

Ben de annem şeker hastası olduktan sonra şekeri azalttım. Hem kendim hem onun için böyle tarifler deniyorum. Eğer üşenmiyorsan -ki bence bu tip tarifleri normal tatlılara göre yapması daha kolay- bunları deneyip tatlı isteğini bastırabilirsin.

Tamamen kesmen gerekiyor ancak sadece tatlıyı degil bir sure sekere donusen neredeyse her seyi kesmen lazim. O zaman yoksunluk daha kisa suruyor, daha az istek duyuluyor ve daha kolay bas ediliyor. Yani icinde un olan hicbir sey+nisastali gidalar+ glisemik undexi yuksek olan sebzeler vs yeme. Bol su ve hareketi arttir 1 hafta icinde ataklar etkisini yitirecek. Bir sure sonra lan benim canim neden seker istemiyor diye sasiriyorsun. Biraz da aliskanlik degisimi lazim. Mesela yemekten sonra 10-15 dakika da olsa yuruyus yapmak vs. Bi de kahve ve kuruyemis ogunleri iyi oluyor. Zamanla biraz hafifletirsin seker disindakilerden gene ufaj ufak yersin.