Ekşi Duyuru

bu şiir 2013 yılından. yazıldığında kafam çok iyiydi (alkolden değil), çıkış noktası da arkadaşımın evinde, yerdeki lambanın tavandaki gölgesini isa'nın çivili tacına benzetmiş olmamdı (işte o kadar iyiydi). yazıldıktan sonra hiç düzenlenmedi.

ah tanrım, sahip çık oğluna
bir yetim kadar yalnızım şimdi.
bileklerimden çivilendim ölüme
şimdi tutmazsan elimi
ne zaman tutacaksın?

bahşedilen nefes boyu,
yürüdün bu yolu.
sırtında dört dünya yükü.
bulamadın, sırtlanacak dölü…
kızma bana, belki de kısırdı insan.
belki de
bileklerinden çivilenmedin,
bileklerinden çivilettin!

kim getirmiş aklıma bu sözleri?
bu, şiirleri kim yazdırmış bana?
sen fısıldamadın mı kulağıma?
seçemediysem doğru kelimeleri,
sorumlusu dile getiren mi?
suçlu, dinlemeyen o beden eylediklerin.
suçlu, seçtiğin kelimelerin.
bu senin suçun baba.
beni bileklerimden sen çivilettin

madem kalbine hayat bahşeden benim.
madem sözlerin benim eserim,
böyle isyan ederken dizdiğin
şu kelimeler hangimizin?

kendin cennet izlerken,
bana cennet düşleten
ben buranın yedi kat dibinde
sen göğün yedi kat üstünde.
daha fazla gömemezsin beni derine.

fikir, elmastır oğul.
seni zanaatkar sandım.
tüm dünya gelmediyse peşinden,
hiçbir işe yaramadı
söküp, at kelimeleri kalbinden
intikam sana göre değil,
sen sessizlikle sevişirsin.

oğlunu yanına alma yolun yüzünden
diğer çocuklarını yakma.
herkes başrol değil ya
figüranlar da var masalda.
judas’ı on üçüncü yapıp,
baştan yazmıştın sonunu,
kurmuştun örümcek ağını
kötü olmak, ona kalmıştı.
kimin kaderi
kim yazmıştı?
benim babam mı?

baba ben geldim!
aç kapıyı,
dünyayı fetheden oğlun.
öldürdüler beni
onların dünyasının kahramanı
senin masalının figüranıyım.
aç kapıyı!
al beni cennetine,
baba, sana geldim,
affet oğlunu…