Ekşi Duyuru

www.youtube.com

Her gün düşünüyorum fakat şöyle. sabah 6 da uyanıyorum hazırlan et vs 8 de iş başı 16.30 iş bitişi. bu süreçte aklıma hiç gelmiyor yaşama sebebi bir gün ölecek olmak çektiğim acılar - varsa öyle bir şey-

fakat eve gidiyorum yatağa uzandığım anda her şey değişiyor. gün içinde bastırdığım tüm hisler tüm zorluklar gelip yine buluyor beni.

bunun için tek motivasyonum bir gün her şeyin güzel olabilme ihtimali.

benim dususlerim hep gecmiste kaldigi icin motivasyonum hep yuksek. kotu islerde, kotu okullarda, kotu aile ortaminda, siddet, mobbing, dayak herseyi tattim. ama suan sevdigim bir isim, guzel bir evim ve canim ne isterse yapacak kadar maddi ve manevi ozgurlugum var. dibi gordugum icin, trafikte 3 saat kalmak, hakarete ugramak, kandirilmak, enayi yerine koyulmak gibi seyleri kafaya bile takmiyorum.

zaman sandığımızdan daha değerli, en mutsuz animiz bile değerli.

youtu.be

yaşamak için bir sebebim ve hedefim yok. fakat, ailemin tek çocuğuyum. ben olmazsam üzülürler. kendilerinden önce ölürsem de. onların bir hayat amacı kalmaz bu sefer. net zehir olur hayat onlara.

----------

umarım onlar ölmeden kendime "uğruna yaşayacak" başka bir olgu bulabilirim.

tek bir hayatım var çünkü. özellikle mutlu olma ihtiyacı hissetmiyorum açıkçası, biraz "ne varsa onu yaşayalım" kafasındayım. alt tarafı 23 yaşındayım, haliyle ak sakallı bilge gibi yazmam saçma olacak ama bu yaşıma kadar ciddi bir intihar girişiminin yanında hiçbir şey yapmadığım "tamamen kayıp" seneler de geçirdim, insan içine karışıp yaptığım şeylerde başarılı olduğum, düzgün insan ilişkileri yürütebildiğim dönemler de yaşadım. muhtemelen şu ana kadar ne dibi ne de zirveyi gördüm ve hayatımın geri kalanında çok daha farklı şeyler yaşayacağım.

aychovsky bir konuşmamızda hem kişisel olarak söylemişti bunu hem de duyuru'da paylaşmıştı diye hatırlıyorum. motivasyonun "bok" olduğuyla ilgili bir fotoğraftı. uzun lafın kısası; insanın ihtiyacı olan şey motivasyon değildir, çünkü motivasyon güvenilir olmadığı gibi çabucak sönebilir. başarılı olmak istiyorsan motivasyona ihtiyaç duymaksızın koruyabileceğin, alışkanlık edinebileceğin bir düzene ihtiyacın var diyordu. ben bunun yanına bir de şu an kime ait olduğunu hatırlamadığım "showing up is %80 of the success" sözünü ekledim. çünkü asıl güzel ve iyi şeyler devamlılıkla, takiple, ısrarla geliyor. motivasyon bunların hiçbirini sağlamaz insana. sürekli olarak dışarıdan yakıta ihtiyaç duyacak bir mekanizma motivasyon. bunun yerine zaman içerisinde insan kendi kendini taşıyabilen, gavurların deyişiyle self-sustaining bir mekanizma yaratmalı. yoksa saman alevi gibi parlayıp söner, vurkaçlarla yaşar, hep aşırı uçlarda olursun.

benim bugün uyanmak için bir motivasyonum yoktu açıkçası ama uyandım yani. bunu sorgulamak istemiyorum. şu an için bunu sorgulamak bana "musluğu açınca su niye akıyo" diye sinirlenip muslukla kavga etmeye benziyor. ne bileyim yani abi, uyandım işte. uyanmayah mı. maç falan izlerim. uzun süredir yoğundum kendi çapımda, bugün tek dinlenme günüm. öyle camış gibi yatıyorum. keyifli yani. bi şey olmasına gerek yok. mutlu değilsem bile mutsuz da değilim.

"düştüğünüz zaman nasıl kalktınız?" sorusunun cevabı da benim için kendimi sevmek oldu sadece. kendi adıma çok fazla gurur kırıcı, üzücü şey yaşadım. niye kalktım? çünkü "kendine niye bunu yapıyosun aşkım yaaa" dedim. öyle yaşamayı, öyle kalmayı kendime yakıştıramadım. megaloman bi manyak değilim. 5 ay önce giden sevgilim için hala her gün ağlıyorum, her gün "gel" diyorum. seviyorum, özlüyorum. ama sonuç olarak kendime bi değer de veriyorum ve seviyorum kendimi. tartıyorum, hesaplıyorum. bi şeyin sonuna kadar, üzülerek ve kırılarak da olsa gidebileceksem, gidiyorum. çabamın anlamını yitirdiği noktada da "nabalım kankito" deyip geri dönüyorum. yaşıyorum. üzülüyorum, seviniyorum, yıpranıyorum, iniyorum, çıkıyorum... sadece tüm bunları yaparken kendimi yok etmemeye, kaybetmemeye çalışıyorum.

ıyyyy yalnız ne iğrenç bi yazı oldu haa gören de dünyayı kurtardık sanacak amk. ama öyle yani. ben pekala yarın intihar da edebilirim ama açıkçası yaşadığım hayattan memnun olmadığımı söyleyemem. sonuç olarak ben kafama sıktığım, gözümü kapattığım anda hiç ama hiçbir şeyin anlamı kalmayacak. çok benmerkezci olmak da iyi değil ama ben böyle düşünüyorum. iyiyim diyorsam iyiyimdir, yaptığım bi şeyin güzel olduğunu düşünüyosam o güzeldir. başka birisi bana pekala "lan bu mu güzel hayat dediğin, sığır gibi yaşıyosun" diyebilir. ben iyiysem kime ne aq. öyle yani. biraz kendi içime döndüm, gafamı avuçlayıp "iyisin olum, iyisin. sakin ol." dedim. çok zorlanınca falan öyle çıktım.

bi tane hayatım var. iyisiyle kötüsüyle, acısıyla mutluluğuyla, olabildiğince iyi yaşamak istiyorum. uyanmazsam hiçbir şey olmayacağını biliyorum. uyandığımda en azından yeni bir şey olacak. bak mesela rüzgar karayele dönüyor yavaş yavaş. sabah 6 dereceydi, birkaç saate eksilere düşecek belki. kar yağacak. aha mis gibi motivasyon, illa istiyosan. akşam çıkar bi çay çorba içer, cuvaramı tüttürür, dolaşırım kar altında. nedir yani. insan olana yeter jsfskl

1. Canım tatlı geliyor, bedenime zarar veremiyorum.
2. İntiharın yanlış olduğuna inanıyorum. Ölmeyi garanti edemiyor çünkü, sağ kalınırsa rezillik.
3. Üşeniyorum zaten, intihar falan bunlar laf. Bana göre ölüm sadece bir şekilde değişikliği, yok olunmuyor ölününce.
4. Anneme babama kıyamıyorum.

"Her gün, her saat hayata dört elle sarılmak, gelecekten yoksun olduğunu bile bile günübirlik yaşamayı sürdürmek, tıpkı hava olduğu sürece nefes almayı bırakamamak gibi karşı konulmaz bir içgüdüydü." George Orwell-1984.


İşte, tam olarak o sebeple. Motivasyon, teşvik, harekete geçiren güç ya da adı her neyse, yok bende. Ha şimdi ölmüşüm, ha 150 yaşımda, değişen bir şey yok.

Devam edemiyorum. Uzun süredir dibe vurmuş haldeyim açıkçası, kalkamıyorum. Tıbbi yardım almaya kalkıştım; ama tam da olmadı. 2 haftadır yalandan motivasyonlarla harekete geçmeye çalışıyorum. Çırpınıp duruyorum; ama daha da kötü gidiyor. Çabalamanın gülünç ve onursuzca olduğunu düşünmeye başladım. Kafası koparılmak üzere kovadan alınan balığın çırpınması gibi geldi yaptıklarım. Kurtulacağım yok, o halde rezil edip uzatmaya, daha acılı hale getirmeye de gerek yok sanırım. Bugün iyice sıfırı tükettiğimi düşünerek uyandım mesela.

ogrenebilecek, yapabilecek cok sey olmasi. kucuk zevklerin aslinda yetiyor olmasi, yemek yemek, seks yapmak gibi. annemi babami da mutlu etmek istiyorum ayrica.

öncelikle bu size özel bir durum değil, güçlü ve ya güçsüz, tüm insanlar zaman zaman motivasyonunu kaybedebilir. o motivasyon her zaman aynı ölçüde olmuyor. şu an azaldığı bir dönemdesiniz. bazen dışsal sebeplerle aslında içinizdeki o karanlık kısım uyanıyor, sizi tamamen ele geçirmesine izin vermemelisiniz. onu yenmek için çareler aramak zorundayız. şu ara ben de benzer bir dönemdeyim, yalnız ve güçsüz hissediyorum. ilk önce sorun neyse o çok fazla düşünmemek için çaba göstermelisiniz. evet düşünmemek. kafanızı dağıtacak bir şeyler bulmalısınız.

seneler önce dibi gördüğüm için yaşadığım kötü olaylar sivrisinek ısırığı gibi geliyor.
moralimi bozamıyor. motivasyonumu düşüremiyor. öldürmeyen şey güçlendirir dedikleri olay bir nevi.

bu da ne ki? deyip devam edebiliyorum.

m.youtube.com

i want EVERYTHİNG

Daha tadacağım çok zevk var?

Oku:
OSHO - Martıları Seven Adam
al bu da epub linki: www.transfernow.net/63hod6e77wbi

Hayaller, umutlar...

ben keşfetmek ve deneyimlemek için yaşıyorum. insana dair, hayal gücüme dair, kendimi yönetebilmeyi öğrenmek için okuyarak yeni şeyler keşfetmek beni çok heyecanlandırıyor.

Ben daha çok vişne reçeli yemek için yaşıyorum.