Ekşi Duyuru

evrim > delikanlılık.

ha diyebilirsin o ayrı ama gerçek bu.

bkz gen bencildir

tek hücreli olmakla sınırlı bir şey değil ki bu, yaşayan tüm varlıkların amacı türünün devamını sağlamaktır. insanoğlu hayvansı içgüdülerini bastıracak kadar gelişemedi henüz, doğada çok kısa bir zamandır var. ama böyle giderse geleceğe gen taşımama hırsı geliştirecek gibi duruyor.

sen diyebilirsin, ben de diyebilirim. ama o içgüdüler toplumları "aile kurmak" kavramının önemine inandırdığı için sen de ben de böyle diyince dışlanıyoruz. biz göremeyiz ama insanoğlunun çoğalma hızının çok düşeceğini düşünüyorum ben, tabii uzak gelecekte.

Ben taşımayacam aga diyen de var. Çocuk sahibi olmak istememek veya çocuklarla vakit geçirmemeyi sevmemek gibi konular neredeyse her kültürde tabu olan bir şey ve bazı ülkelerde yavaş yavaş bir ses buluyor bu görüş. "Selfish, Shallow, and Self-Absorbed" diye bir kitap var; 16 yazar neden çocuk yapmak istemediklerini anlatıyor. Bu gen taşıma isteği vs gibi şeylerden de bahsediliyor.

Diyebiliyoruz. Ben diyorum mesela. Ancak çocuk sahibi olmak istemediğimi söylediğimde insanlar uzaylı görmüş gibi tepki veriyor. İnsanların çoğu bilinç sahibi olarak, yani bile isteye çocuk yapmıyor bana kalırsa. Gerçekten çocuk sahibi olmak isteyenlerin sayısı, "Herkesin çocuğu var. Benim de olsun. Düzen böyle. Böyle gelmiş böyle gider. Biz de ayak uyduralım." mentalitesi ile çocuk yapanların sayısından çok daha az.

Sen + 1

Hatta bir yerde 'Ben Yukarı Kaledonya Arşidükü müyüm. Benden sonra ülke fetret devrine mi girecek' demişti, o geldi aklıma. Senden bir parça dünyada kaldığı için yok olmuyorsun, sonsuza dek yaşıyor gibi oluyorsun.

Tırt bir insanım. Benim genlerim aktarılsa ne olacak, aktarılmasa ne olacak ama bir yandan da bakınca, bir Einstein'ı oluşturan genler yıllar boyu, saçmasapan ve tırt insanların çiftleşmesi sonucu gelmiş. Yani, hepsi tırt değildir de, bayağı bir tırt insan oluşuma katkıda bulunmuştur ataları mataları düşününce.

Bir de bu konuda biraz bencilim sanırım, ben nefes almayı bıraktıktan sonra çocuklarla, eserlerle, dikili ağaçlarla, bilmemneyle ölümsüz olacağımı düşünmüyorum. Dünyaya bir iz bırakma gibi bir derdim yok. Hadi, çok değil, dedemin babasını, 3 nesil öncesi, hatırlayan mı var? Adam öldü gitti, kalanların umrunda değil. Ben de bir süre sonra kimsenin umrunda olmayacağım, onu geçtim, ne olduğunu görüp bilmeyeceğim bile, yok olacağım; bu şartlar altında dünyamızın gen havuzu ve dikili bir ağaç en son düşündüğüm şey. Ölümsüz olacak olsam daha çok isterim ben, 'Oooh, kaç kıtaya yayılmış genlerim, göreyim' derim.

Bir de sopiro'nun dediği tabu konusu var. Örneğin, biri çocuk istese 'A ah, neden çocuk istiyorsun ki' denmez ama çocuk istemeyince aynı tepkisizlik olmuyor ve '16 yazar neden çocuk yapmak istemediklerini anlatıyor'. Bu tabuyu kırmak için kitap çıkaracak kadar sayfa sayfa anlatılmak, savunulmak zorunda kalması ne kadar acı. 'İstemiyorum', 'İçimden gelmiyor', 'Genlerimi sallamıyorum pek'; bu kadar. İsteyen mutlu olsun, istemeyen de mutlu olsun; ne güzel.

bryan fury +1

Virüslerden düşündüğünüz kadar farklı değiliz. Gen düzeyinde bakarsanız hepimiz gen taşıma makineleriyiz. bencil genleri aktarmaktan başka bir şeyimiz yok. Bütün canlılar için böyle, aramızda fark da yok.

Konu ile ilgili olarak mutlaka okumanızı tavsiye ederim
(bkz: gen bencildir)
(bkz: the selfish gene)

diyoruz ve katılıyorum ve virüslerden de otlardan da çok farklı değiliz. ama diyebiliyoruz bunun üstüne.