Ekşi Duyuru

evet,haklisiniz samimiyetten olusuyor o durum, ama az samimi oldugumuz insanlari opmuyoruz mesela vedalasirken. bir kucuk cocukla da yeni tanistigimizda, az samimi olmus oluyoruz, ona da saygi duymak gerekmiyor mu?

yoksa mesela kendi cocuguna ya da yegenlerine galiba sorulmaz seni opebilir miyim diye.

acikcasi ben de psikolojik kismini tam bilmiyorum.

Bu durumun birkac sakincasi var. Ilk olarak karsisina kotu niyetli biri ciksa bile onu iyi sanacak. Bu nedenle cocugu aile ve tanidik disinda kisilerin dokunmasi ve onu opmesi sakincali. Bir de en tanidik bile sapik cikabilir. Zaten bu olaylarda suclu genelde aileden biri cikmiyor mu?

Bir de kimsenin benim de yuzume dokunmasini istemem cunku adamin eli kirli olabilir. Insanlar tuvaletten cikip elini yikamiyor sonra otobuse dokunuyor. Ben bu pisligi yuzumde istemiyorum. Cocuga da bulasmasini istemem ustelik cocugun bagisiklik sistemi yetiskininki kadar iyi olmayabilir.

Elbette cocugu kimse sevmesin demiyorum ama ozetle yakin aile degilse cocuga mumkunse dokunmasin. Hatta bu da en yakin aile gozetiminde olsun. Cocugu dusunup kolayca hayir dokunma diyebilmeliyiz.

bir arkadaşın anlattığına göre, avrupada tanımadığın çocukları sevdiğinde, ailesi şikeyetçi oluyormuş.

Bunun biraz kültürlerle belirlenen bir sınırı var. Mutlak bir 'dokunma eşiği'nden çok, bir 'dokunmanın normal olduğu aralık' kısmı var. Türkiye'de içki içme yaşının 18 olması, Amerika'da 21 olması gibi.

Örnek vereyim; bir arkadaşım var, adı Fatma olsun ve 3 yaşında çocuğu var. Bu Fatma'nın da Ayşe diye bir arkadaşı olsun. Ayşe'nin de 3 yaşında çocuğu var ama Amerika'da büyütüyor ve orada kreşe gidiyor çocuk. Ayşe'nin çocuğuna kreşte izin olmadan dokunmamayı ve dokunma için rıza verme yaşının 2 olduğunu öğretmişler. Fatma ile Ayşe buluştuklarında 'Bak, kardeşle oyna' diye çocuklarını baş başa bırakmışlar ve Fatma'nın çocuğu oyun oynarken Ayşe'nin çocuğunun koluna dokunmuş ve Ayşe'nin çocuğu ağlamaya başlamış. Fatma'nın çocuğu da ne yaptığını anlamadığı için korkmuş ve ağlayarak annesine koşmuş. Ayşe '2 yaşından beri dokunulması için rıza gerekiyor' demiş, Fatma da 'Arkadaşın arkadaşa o kadar dokunması için rıza istenmesi çılgınlık. Buna sapıklık gibi yaklaştıkça sapıklıkla güzel davranış arasındaki farkı çocuk nasıl öğrenecek. Her dokunmayı kafasında sapıklık olarak kodlayacak, birine sarılınca ne olacak' diyor. Daha yanak öpmeyi, kucaklamayı falan geçtim; 3 yaşındaki bir çocuk başka bir çocuğun oynarken koluna dokunması mesele. Şu anda da oradaki eğitim 'Oyun arkadaşınız vücudunuzun herhangi bir kısmına dokunmadan önce size sormalıdır', 'Sarah, haydi James'e soralım bakalım, giderken sarılmak ister mi' şeklinde, burada 'Hadi, öpüşün barışın', 'Ne güzel elele tutuştunuz' şeklinde. Açıkçası bunun sınırı da evrensel değil henüz. Bazı yerde fazla, bazı yerde az ciddi olabiliyor.

Bu kültürel tartışma. İş büyüklere geldi mi olay karışıyor, çünkü bir çocuğu kucağına oturtup oynamak pedofiliye girebiliyor bazı yerlerde. Burada çocuk psikoloğu varsa onu dinleyin tabii ki, ben sadece okuduğum yerdekileri aktarıyorum. Çocuğa tabii 'Öpüyorum, rıza var mı' gibi sorular eğer henüz öğrenmediyse çok anlamayacağından şu şekilde söylüyorlardı: 'Aile ve arkadaşlar çocuğu rahatsız etmedikçe öpebilirler ama çocuk istemiyorsa, yanak çeviriyorsa, ağlıyorsa onu zorla öpmemek, başkasını öpmemeye zorlamamak ve mıncıklamamak gerek. Ancak yabancı birinin kucağına dahi verilmemelidir. Çocuklar bu konuda içgüdü sahibidirler. İçgüdüleri ile karşı koymuyorsa, zırıldamıyorsa ve hoşuna gidiyorsa, yabancı olmayan veya sizin tanıdığınız birinin öpmesinde sorun yok' şeklinde.

Sizin arkadaşınız çocuk için tabii ki yabancı kategorisinde kalıyor ve ben de olsam 'Öpme çocuğu' diyebilir miydim doğrudan, bu nasıl söylenir, bilemiyorum. Ben ailemede söylesem 'Biz çok çocuk öptük, hangisi yamuk çıktı' diye sallamazlardı zaten.

direkt opme demek yerine, operken izin istersen cocuk daha rahat hisseder diyebiliriz bence. bu hem karsidakini daha rahat hissettirir, hem de dolayli yoldan mesaj verebilirim belki.

cocuk anlamaya bilir belki izin istemenin ne demek oldugunu, bu da cocuga ogretilebilir. Insanlara izin ver ya da verme gibisinden, hayatinda boyle bir konsept olursa cok da yadirgamaz izin istendiginde diye dusunuyorum.

çocuklara okul öncesinde vücutlarındaki özel yerleri anlatıyorum ben. buralara kimlerin dokunabileceklerini de. bana dokunduklarında da uyarıyorum mesela bak burası benim özel bölgem ve sen dokunuyorsun diye. öpmek de aynı şekilde bence. her çocuk dokunulmaktan hoşlanmıyor. tanıdığı ya da tanımadığı kim olursa olsun. izin alması ya da gözlemlenmesi gerekiyor. benim de kanımın kaynadığı çocuklar oluyor yolda sokakta ama kaş göz dil çıkarmayla da bunu geçiştiriyorum tutup da öpmüyorum sarılmıyorum çocuğa. bizim ülkemizde fazla serbest bence çocuğa dokunmak. pedofili bu kadar yaygınken anne babaların gözlerini dört açmaları gerekiyor. çocuk 1.5-2 yaşındayken bu durum onlara anlatılmalı. herkesin dokunmaması gerektiği özellikle annesi babası yanında yokken.

Bunu doğrudan o arkadaşınıza yönelik bir uyarı/itham olarak değil de "Çocuklarda mahremiyet algısının gelişmesi, iyi dokunuş/kötü dokunuş ayrımının oturması için doğrudan sarılmamak/öpmemek önce bir izin istemek daha uygun olacaktır." gibi bir konuşma yapılabilir. Çünkü burda derdiniz arkadaşınız değil, derdiniz çocuğun bundan sonra karşılaşması muhtemel durumlar ve zihninde bunu oturtacak yer. Yani olayı arkadaşınız değil de çocuk üzerinden anlatırsanız arkadaşınız da siz de daha rahat edersiniz, daha uygun da olur fikrindeyim. Peki sorunca hayır derse çocuk ne yapılacak? Öpülmeyecek efendim. Cok isteniyorsa vakit geçirdikten o sonra ayrılırken tekrar sorulabilir; çok büyük oranda ikinci sefer evet döndü bendeki cevaplar. Hem arkadaşınız da bu fikri benimser ve başka insanlara da aktarır bu şekilde. Derken elden ele bu şekilde. Dünya daha güzel bir yer falan.

Tabii burda yetişkinlerin bu şekilde uyarılmasının yanında çocuğa da biri ona hoşuna gitmeyen, acı veren, canını sıkan bir şekilde dokunduğunda veya herhangi bir şey yaptığında çekinmeden gelip anlatabileceği fikri aşılanmalı. Ki bu ilkinden daha önemli bile olabilir. Güvenilir yetişkin kavramı kullanılabilir bunun için veya çocuğa özel bir kavram bulunabilir.

Bunu dert eden insanlar olması sevindirdi. :) Çocuğun menfaati yönünde çözülür inşallah mesele.