Ekşi Duyuru

Annem sovyet kadını o yüzden epey disiplinli yetiştim, faydasını son 2 sene görmeye başladım. Ayrıca centilmenliği ve kadının değerini öğretti.

Babam da serttir ama iyi anlamda. Çalışkan olmayı, şarap kültürünü bide galatasaraya sövmeyi öğretti

babam hayati oldugundan daha zorlastirdi sadece asadg

annem - istedigim seyleri zorlayarak nasil elde edebilecegimi ogretti. calismayi ogretti.

annem ve babam türk değil ama ben türküm.
genelde onlardan bi şey öğrenmedim, yatılı okulda okudum zaten, hiç bi şeye karışmazlar.
ben de öyle biri oldum galiba :D

İdealist öğretmen çocuğuyum ama ailem kadar idealist değilim. Yine de evin kültüründen gelen bir disiplin, ciddilik ve kuralcılık var yapımda. Çalışkanlık oradan geliyor ama çok da esnek olamıyorum. Örneğin, yayayken trafikte kırmızı ışıkta karşıdan karşıya geçmem (yanımda birileri varsa bir iki istisna olmuşluğu var). Kanunla kuralı karıştırmamak gerek burada; politik yasalardan değil, trafik kuralları gibi düzenleyicilerden bahsediyorum. Aynı şekilde kendimi satmayı beceremem pek, cevval değilim. Ya da 'networking' işlerine aklım ermez. Keşke biraz erseydi. İnsan ilişkilerim kötü değil ama insanlarla bir şey istemek, bir şeyler teklif etmek, kendimi göstermek için tanışamam. Hatta, ötesinde gurur meselesi yapıp tanışmam.

Dedemden babama, babamdan bana geçen bir cömertlik var, elindeki tüm parasını eşle dostla harcamakla, cümleten tatillere gezilere gitmekle bitirdi. Galiba ben de öyleyim.

Annemden gelen ağırlık, ciddiyet var -- annem öğretmen olduğu için, kendi öğrencilerine dahi göstermediği bir katılıkta "zirzopluğun, zıpırlığın" önüne geçmeye çalıştı, nefes aldırmadı, göz açtırmadı..Ha birşey oldum mu, zannediyorum ağırlık içimde vardı, o kadar boğmasaydı da ben fazlasıyla "hanım hanımcık" olurdum -- ama, en azından bir parça spontanelik geliştirir, duygu gösterebilir, soğuk/donuk olmazdım belki. Arkadaşlarımın aileyle tanıştıracağı ideal arkadaştım - çünkü aklımca, en ufak bir cıvıklığım, yaşıma uygun bir davranış olsa, ben evlerinden gidince arkadaşımın ailesiyle başının derde gireceğini düşünürdüm. Kendileri ve/veya anne-babaları "laylaylom" olduğunda ise şaşırırdım, böyle aileler de varmış diye. 18'e kadar muazzam bir cendereden geçtim, günlük, çekmece şu bu, hiçbir özelim yoktu..Hiçbir çocuğun bu denli katı bir mercek altında olmasına gönlüm razı olmaz, çünkü çocuk/genç kız kafasına koyduğunu nasılsa yapacak bir yol bulur, hırsıza kilit yok. Ama üç noktada faydasını gördüm - son derece güçlü bir bellek (yalan söylediğinde tutarlı olması açısından), analiz yeteneği (sebep sonuç ilişkisinde casus boyutuna ulaştım), kimseye güvenmeme (seni bir şekilde bulunduğun ortamdan uzaklaştırıp herşeyini karıştıran, arkandan iş çevirip arkadaşlarınla casusçuluk oynayan en yakınlarına güvenemiyorken, kime güveneceksin ki, ama güvensizlik bu çağda artık bir artı).

Ve en son -- babamdan gelen dürüstlük--akşam rahat uyuyabilmek, aynada kendinle yüzleşebilmek için kimsenin hakkını yememek.

Ne dertliymişim, kimin aklına geldi bu soru..

babamın vizyonu her zaman toplumda saygın bir insan olmak üzerineydi, ilgiyi ve popülerliği seven eski bir politikacı olarak beni de bu şekilde yetiştirmeye çalışmıştır hep. mesela arkadaşlarla dışarı çıkarken fazladan para verip "sen ısmarla yedir içir" der, insanlarla iyi ilişkiler kurmamı isterdi. ben küçükken yanımda çok olamadığı için temelimi annemin ağırbaşlı, sakin ve anlayışlı hallerinden aldım. ergenliğin sonlarına doğru ise babamla daha çok vakit geçire geçire biraz daha dışa dönük ve göz önünde olma güdüsüyle hareket ettim. bu sürecin sonunda annemin iyi özelliklerini, babamın ise kötü özelliklerini aldım diyebilirim. neticede babamın çok istediği kişi olamadım, onun "sosyal mirasını" aynı şekilde taşıdığım söylenemez. bu konudan kendisi de şikayetçi ama bana çok çaktırmamaya çalışır, yine de annemin iyi özelliklerini almam ve başarılı bir insan olmam onu tatmin etmiş görünüyor.

Annem: Yaprak Dökümü Hayriye Hanım.

Babam: Tuvalete sıçsa döner bide gözüyle bakar acaba sıçtım mı diye o kadar garantici bir adam.

Şuan ki hayat görüşünün ne annem ne de babam ile bir ilgisi var. Eskişehir deki üniversite hayatım ve okuduklarımdan gelen bir görüşüm var, onlara kesinlikle uymuyor.

Babam: ne istiyorsan yap ama iyi ve dürüstçe yap.

Anam: Stalin v.2 olduğundan saygılı ol, efendi ol. Sayesinde tanıştığım kız arkadaşlarımın annelerinden hep "tam evlenilecek adam" yorumu alıyorum.