Ekşi Duyuru

zaman zaman. çok içim acıyor. babam son dönemde cok buyuk hatalar yaptı, ben kucukken de yapardı ama unutmustum-devam edebilmiştim bi şekilde, bayadır da kör topal gidiyorduk. fakat son yaptıkları o kadar koydu ki bana, bu aksam yine ufak bişeyden atıştık ve suratına bakarken içimin sogudugunu hissettim ve o kadar uzuldum ki,kelime bulamıyorum ifade etmeye. kanım canım olması gereken insana bakarken sevgi duymuyorum ve bu beni cok yaralıyor.
öte yandan annemi seviyorum, onun da beni sevdigini biliyorum ama hareketlerini hiç kontrol edemiyor. bizimle ilgili baskalarına bahsetme diye özellikle tembihledigim bi konuyu, gitmiş bi toplulukta anlatmıs. daha önce de buna benzer seyler olmustu, uyarmıstım uygun bi dille. hassas oldugumu biliyor, kızacaksın ama sunu yaptım dedi zaten. biliyorum, kimse benim dogrularıma uyup onlara göre hayatını duzenlemek zorunda degil ama hem zor şeyler istemiyorum, hem de aile olmak bunları yapabilmeyi gerektirir diye dusunuyorum. kendimden cok fazla veriyor, ama karsılıgını alamıyor/önemsenmiyor gibi hissediyorum. su anki duruma bakarsak annemle prensiplerde anlasmazlıgımız var ama babamdan gerçek anlamda sogumus gibiyim, bikaç defa içimden hakkında kotu şeyler geçirirken yakaladım kendimi:(

soruya gelirsem, bu derece aile bireylerinizden sogumuslugunuz var mı? aynı evdeyseniz nasıl asıyorsunuz bu durumu? bu kadar uzulmem normal mi, bu soguma gecer mi?

cok özel oldugu icin belki silerim sonra, kızmayın lutfen. tesekkurler