Ekşi Duyuru

Selamlar,

Soru işaretiyle bitirmeye çalışacağım ama pek bi fikrim de yok nasıl gideceği hakkında. İmla için kusura bakmayın mobildeyim.

2015 benim için oldukça zor bi sene oldu. Yeni yıl geyiği değil ama işlerin tam olarak boka sarması 2 ocakta başladı geçen sene. Ailemle, sevgilimle, flort ettiğim insanlarla ve arkadaşlarımla aram bozuldu. Sağlığım, kalıcı bir hasar almamama rağmen spor yapmamı uzun süre engelledi ve dertlerden uzaklaşmama yardımcı olan tek şeyden oldum. Alkolle fazla haşır neşir oldum, atlattım ama sonra onu.

Üniversiteye bu sene başladım, istediğim okulun istediğim bölümüne girebildim her şeye rağmen. Hazırlık okuyordum, sıkıldım toefla girip atladım. Eylule kadar dersim yok şimdi. Ben de biraz araştırmadan sonra ispanyaya gidiyorum 6-7 aylığına. Bir ilkokulda çalışacağım orada İngilizce öğretmeni olarak.

Belki çoğunuz için sıradan ve ufak sıkıntılar yaşadım bilemiyorum ama bana fazla geldi. Kendimi çok yorgun ve heyecansız hissediyorum. Gideceğimi anlattığım herkes beni coşkuyla kutlayıp ne kadar ozendiğini anlatırken ben dahabhala bir şey hissetmiyorum gidişimle alakalı.

Uzak kalmak istiyorum her şeyden, ama bir yandan da sanki sorunlarımı kenara bırakıyormuşum gibi hissedeceğim sanki. Şu an problemlerimin çözümüne yönelik yapabileceğim bir şey yok çünkü hepsi taraflar arasında halloldu. Sadece ben kendimi suçlu hissediyorum, affedemedim kendimi ve bu zaman zaman şimdiki hayatımı etkiliyor.

Hayat tek yönlü bir yol, yaptığım şeyleri geçmişi değiştirmek için yapmak beni mutsuz ediyor farkındayım. Yani güzel bir şeyler inşa etmek yerine enkazda hatıra arıyorum. Bunları bilmeme rağmen içimde ne birisine ne de bir şey yapmaya dair bir kıpırtı hissetmiyor olmam harekete geçmemi zorlaştırıyor.

Tum bunlara rağmen gidişimi ayarladım, ufacık bi kasabaya onların dilini bilmeden gideceğim. Dilden yana bi sıkıntım yok, fakat tek başıma yaşayacağımınduşunmek biraz ürpertiyor. Yalnız olmayı seviyorum ama yalnız "kalmak" nasıl olur pek bilmiyorum. Son 3-4 aydır toparlanıyorum, eğer kendimi orada bırakırsam onunu almam zor olacaktır.

Geri dönmek üzere gidiyorum ama içten içe orada kalmayı da düşünüyorum bu da ayrı bir şey.

Birkaç iyi dostum var, ne olursa olsun yardımıma koşacak insanlar olduklarından eminim. Ama onlara o kadar çok gittim ki artık yüz bulamıyorum. Üstelik, onların da büyük sorunları var.

Beni anlıyorlar, bazısı benzer şeyleri yaşamış bazısı da empati yeteneği yüksek insanlar. Lar dediğime bakmayın 3 kişiler aslında. Anlaşılmadığımı düşünmüyorum, beni anlıyorlar ama kendimi yalnız hissediyorum.

Sevgilim olmadığı için değil, olduğunda da hissediyorum çünkü. Nolursa olsun her şeyin yanlış gittiği hissi var içimde, iyi gibi gorunurken bile iyi olması isnmiyor içime. Birlikte mutlu insanlar görmek hoşuma gidiyor ana kendimi onlar gibi görmekte zorlanıyorum.

İnsanla giderilemeyen bir yalnızlık hissediyorum.

Uzun oldu, vaktinizi aldım. Vakit ayıran herkese teşekkür ederim. İyi seneler.