[]
Kızlara yazmak ya da yazmamak, işte bütün mesele bu
Uzun süreli, bölük pörçük bir ilişkiden çıkalı birkaç ay oldu. Doğrusu bu işleri unutmuşum biraz. Zaten uzun süredir ilişkim vardı, ama olmadığı dönemlerde de ne zamandır flörtleştiğim kızlarla internetten bu amaçla tanıştığımı fark ettim. Normal, sağlıklı tanışma-flört etme dinamiklerini unutmuşum galiba. Daha doğrusu, yazmak istediğim kıza bariz yazıyor gibi görünmekten çekiniyorum sanırım. Ayrılık üzerine yine internetten arayışlarım olmuştu ama, yüzyüze doğal ortamında, biraz daha adam gibi bir ilişkiye yeni yeni hazır hissetmeye başlıyorum kendimi. Neyse...
Örneğin sürekli gittiğim bir barda, sürekli gördüğüm ve biraz beğendiğim bir kız var. Cumartesi akşamı Halloween ayağına kostüm partiye katıldım. İskoç etekli (kilt) kostümümüz vardı bizim. Gecenin geç saatlerinde de standart barımıza geçtik. Kafam bir milyon halde, bu kız ile başka bir kızın ucunda oturduğu masaya geçtim oturdum, arkadaşlar da geldi işgal ettik. Sima olarak tanıyoruz zaten birbirimizi, birkaç sözden başka iletişim olmadı, başka insanlar geldi sohbet muhabbet neyse öyle bitti o gece.
Bu akşam yine o bara gittik. Kız ordaydı. Biz gidince "aa iskoç arkadaşlar gelmiş" dedi, biz de öylesine bir selam verdik, arka masaya oturduk. Sonra iletişim olmadı kız gitti. Şimdi düşünüyorum, hazır kız bişeyler söylemişken gidip birkaç cümle kurmam gerekiyordu, işte "bugün etek yok" bilmemne espriler. Hatta geçen akşam kafam iyi olarak onların masasına oturduğum için özür dilesem de iyiydi ehe. Ama yapmadım. Neden? Çünkü kıza yazılıyor gibi görünmek istemedim o an refleksif bir düşünceyle. E ama kıza yazmak istiyorum lan ben? Niye böyle oldum... Bu anlık kendimi kızlardan çekme kararlarımı nasıl yeneceğim?
Örneğin sürekli gittiğim bir barda, sürekli gördüğüm ve biraz beğendiğim bir kız var. Cumartesi akşamı Halloween ayağına kostüm partiye katıldım. İskoç etekli (kilt) kostümümüz vardı bizim. Gecenin geç saatlerinde de standart barımıza geçtik. Kafam bir milyon halde, bu kız ile başka bir kızın ucunda oturduğu masaya geçtim oturdum, arkadaşlar da geldi işgal ettik. Sima olarak tanıyoruz zaten birbirimizi, birkaç sözden başka iletişim olmadı, başka insanlar geldi sohbet muhabbet neyse öyle bitti o gece.
Bu akşam yine o bara gittik. Kız ordaydı. Biz gidince "aa iskoç arkadaşlar gelmiş" dedi, biz de öylesine bir selam verdik, arka masaya oturduk. Sonra iletişim olmadı kız gitti. Şimdi düşünüyorum, hazır kız bişeyler söylemişken gidip birkaç cümle kurmam gerekiyordu, işte "bugün etek yok" bilmemne espriler. Hatta geçen akşam kafam iyi olarak onların masasına oturduğum için özür dilesem de iyiydi ehe. Ama yapmadım. Neden? Çünkü kıza yazılıyor gibi görünmek istemedim o an refleksif bir düşünceyle. E ama kıza yazmak istiyorum lan ben? Niye böyle oldum... Bu anlık kendimi kızlardan çekme kararlarımı nasıl yeneceğim?
Anammm yazık sanaağ. Ya nerden peydah olduysa bende de o olay var, aman yazıyomuş gibi gözükmiyim kimseye diye. Sanki ayıp. Gerçi ben hemcinsin değilim benimki başka bişey, sen niye böyle nazlısın anlamadım:) laf da atmış kız helal olsun. İnternetten tanışarak ilişkiler yaşamak sosyal hayattaki tanışma olayını köreltiyor cidden. Süper tespit çıkar bundan bak.
Neyse ya kendini terbiye et işte adım atıcam diye, hakikaten git bidahaki sefer kızla konuş, dediğin gibi özür dile o da yok canım manım der, nicedir seni görüyorum vs sen işini bilirsin:)
Neyse ya kendini terbiye et işte adım atıcam diye, hakikaten git bidahaki sefer kızla konuş, dediğin gibi özür dile o da yok canım manım der, nicedir seni görüyorum vs sen işini bilirsin:)
- purptakal
(03.11.15 03:46:29)
Yazıyor olmakta bir sıkıntı yok. Onu kafandan at.
- arnold schwarzeneger (03.11.15 09:30:20)
hocam birkac aydir boyle bir sorunum var diyon. yine iyi diyon valla. insallah tez zamanda kurtulursun. ben yaklasik 2 yildir kendimde bu meseleye dair bulgulari goruyorum ve bir yerde kirilma olmazsa eger cok da kurtulunabilecek bir durum soz konusu degil bence. cunku bir muddet sonra ben yaziyor gibi gorunmeyeyim diye kimlerle kimlerle konusmadim, kimlere yuz vermedim simdi bununla mi konusacagim diye bir dusunce yapisi orataya cikiyor ve kisir bir dongu oluyor. @purptakal'in dedigi gibi de bu durum disaridan naz gibi algilanabiliyor ama oyle degil aslinda. isin bir firsat maliyeti oluyor. kacan balik buyuk oluyor ama o baliklar surekli kacmaya basliyor bu defa. biraz egoyu dusurup gecmis batik maliyetleri goz ardi edip bir yerde bodoslama dalmak lazim gibi. Haaaa ben yapabiliyor muyum, yapamiyorum ama yaparsam boyle olmali diye dusunuyorum. iyi sanslar. :)
- bim tribi
(25.11.15 16:41:00)
1
